Πώς θα αντιμετωπιστούν οι Φυσικές Καταστροφές
Του Νίκου Σακελλαρίου
H ασφάλιση κατοικίας βρέθηκε στο επίκεντρο των δημοσιογραφικών αναφορών και των ασφαλιστικών εξελίξεων όταν δύο γνωστοί δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ επεσήμαναν- κάπως άκομψα είναι αλήθεια- την ανάγκη ασφάλισης έναντι πυρκαγιάς και φυσικών καταστροφών.
Βεβαίως είναι σωστό ότι το Κράτος δεν επαρκεί να ασφαλίσει τα σπίτια στην πραγματική τους αξία, ούτε να αποζημιώσει έγκαιρα (το κάνει με καθυστέρηση αρκετών μηνών) ωστόσο αποτελεί βασική υποχρέωση να καλύψει τα στοιχειώδη. Από εκεί και πέρα η ιδιωτική ασφάλιση θα πρέπει να σηκώσει το μεγαλύτερο μέρος της κάλυψης. Συνεπώς επανερχόμαστε στην βασική και αναγκαία δημιουργία κοινών σχημάτων (τρόπων κάλυψης και αποζημίωσης) ΣΔΙΤ έναντι φυσικών καταστροφών και πυρκαγιών που θα παρέχουν πλήρη κάλυψη σε τέτοιες περιπτώσεις (πυρκαγιές, σεισμους, πλημμύρες κά)
Που οφείλεται η χαμηλή ασφαλισιμότητα κατοικιών
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε κάτι που όλες οι ασφαλιστικές γνωρίζουν. Στην πλειονότητα των φυσικών καταστροφών της τελευταίας 5ετίας, η ασφαλισιμότητα αυτών που έπαθαν καταστροφές ήταν χαμηλή. Αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι οι ασφαλιστικές δεν ασφαλίζουν στην πλειονότητά τους αυθαίρετα κτίσματα. Με δεδομένο ότι το 50% των κτισμάτων σε παραθαλάσσιες ή ορεινές περιοχές (δάση) είναι αυθαίρετα , δεν γίνεται να ασφαλιστούν. Επίσης ένα μεγάλο μέρος κτισμάτων μέσα σε αστικές περιοχές είναι ηλικίας άνω των 50 ετών. Ελάχιστα απ’ αυτά τα κτίσματα ασφαλίζονται εάν δεν έχουν επιδείξει οι ιδιοκτήτες τους ότι έχουν κάνει εργασίας αναστήλωσης και ανανέωσης τα τελευταία 10 χρόνια. Τέλος θα πρέπει να επισημάνουμε ότι μεγάλο μέρος από τα νεόκτιστα οικοδομήματα (κατοικίες ή επαγγελματικές στέγες) έχουν αγοραστεί με δάνειο και οι δανειολήπτες τα ασφαλίζουν υποχρεωτικά. Το 60% περίπου των σημερινών ασφαλίσεων περιουσίας και κατοικίας προέρχονται από ακίνητα που έχουν αγοραστεί με δάνεια.
Αν αφαιρεθούν όλες αυτές οι κατηγορίες, το ποσοστό των πραγματικά ανασφάλιστων (δηλαδή όσων μπορούν να ασφαλιστούν αλλά δεν ασφαλίζονται) είναι σχετικά χαμηλότερο και δεν αντικατοπτρίζει την στατιστική που λέει ότι ασφαλίζεται μόνο το 1 στα 10 ακίνητα.
Να προχωρήσουν τα ΣΔΙΤ για ασφάλιση οικοδομικών περιοχών
Υπ’ αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να εξεταστούν και άλλα μοντέλα ασφάλισης πάντα υπό τη μορφή ΣΔΙΤ (συνεργασία Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα) που θα αφορούν όχι μεμονωμένα ακίνητα αλλά ολόκληρες περιοχές. Για παράδειγμα, εάν υπήρχε συνεργασία Κράτους – ασφαλιστικών εταιρειών για ολόκληρη την περιοχή Λουτρακίου-Γερανείων τότε θα ήταν αποτελεσματικότερη και η αποζημίωση των πληγέντων αλλά και η προληπτική αντιμετώπιση των ζημιών. Το μοντέλο αυτό εφαρμόζεται στην πλειονότητα των μεσογειακών κρατών (μεταξύ αυτών και στην Τουρκία και το Ισραήλ) με εξαιρετικά και άμεσα αποτελέσματα.
Πηγή: https://underwriter.gr/
